Kobiece Wyzwania Współczesności

Opublikowany 10 marca 2018

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1. Jesteśmy podmiotem, a nie przedmiotem polityki. Nic o nas bez nas – nie zgadzamy się na debatę publiczną, w której o problemach kobiet rozmawia się bez naszego udziału. Nie zgadzamy się na stawianie naszych praw w jednym szeregu z prawami mniejszości etnicznych czy seksualnych, ponieważ nie mamy żadnych istotnych wspólnych interesów.

2. Kobiety są równorzędnym składnikiem życia społecznego, narodowego i gospodarczego. Zarówno kobiety, jak i mężczyźni muszą mieć wpływ na rozwój społeczeństwa jak i swoich lokalnych społeczności. Powinni się zatem angażować w jego życie na płaszczyźnie społecznej, ale także gospodarczej i politycznej.

3. Domagamy się żeby nasz głos, głos kobiet nie był redukowany do reprezentantek jednej opcji politycznej. Stanowisko części kobiet w najważniejszych sprawach nie może być zakłamywane czy przemilczane, tylko dlatego że nie pasuje do koncepcji obozu liberalno-lewicowego ślepego na naszą różnorodność.

4. Kobiety są reprezentantkami wszystkich klas społecznych, każdej grupy zawodowej i różnych lokalnych społeczności, niejednokrotnie mających sprzeczne interesy. Niesformalizowany ruch kobiecy musi stanąć na wysokości zadania i godzić w sobie różne sprzeczne interesy. Ruch kobiecy nie może być wyrazem interesu tylko jednej klasy społecznej, odzwierciedlać tylko jej interesy i promowane przez nią ideały jak ma to miejsce obecnie.

5.  Elementarny szacunek należy się każdej kobiecie, nawet jeżeli ma ona sprzeczne z nami poglądy polityczne. Nie zgadzamy się na obrażanie kobiet godzące w ich godność. Jesteśmy przekonane, że kobiecość nie może stanowić zarzutu ani być źródłem podważania kompetencji.

6. Dyskryminacja kobiet i seksizm nie są ze swej natury przypisane żadnej opcji politycznej. Są to zjawiska istniejące ponad politycznymi podziałami, w każdej grupie społecznej i wiekowej. Trzeba stawać im naprzeciw zarówno wtedy, gdy dopuszczają tego nasi polityczni sojusznicy, jak i wtedy gdy robią to osoby na co dzień ukrywające się pod sztandarami tolerancji i równouprawnienia.

7. Nie zgadzamy się na postrzeganie kobiet zaangażowanych w politykę w kategoriach niepełnowartościowego członka debaty publicznej. Haniebne jest ocenianie nas w kategoriach fizycznej atrakcyjności i umniejszanie naszej realnej roli. Kobiety nie są maskotkami partii politycznych, organizacji społecznych tylko ich pełnoprawnymi członkami.

8. Kreślona przez nas Polka idealna to kobieta aktywna na możliwie największej liczbie poziomów organizacji życia społecznego. Kobieta będąca matką, żoną i jednocześnie zaangażowaną w sprawy społeczne aktywistką. Organizująca własne przedsięwzięcia, silnie zaznaczająca swoje zdanie i potrafiąca go bronić, dbająca o swój rozwój fizyczny, psychiczny i zawodowy, a  także aktywnie zaangażowana w życie społeczno-gospodarcze kraju.

 

 

9. Nie do zaakceptowania jest fakt istnienia różnic w zarobkach kobiet i mężczyzn na tych samych stanowiskach, pracujących z tą samą wydajnością. Nie wierzymy w możliwość uregulowania tej kwestii odgórnie, presja do zmiany tego stanu rzeczy powinna wyjść od samych pracownic, przy solidarnym wsparciu pozostałych pracowników danego zakładu pracy. Nie do przecenienia jest w tym rola związków zawodowych, w których działania szczególnie powinny się włączać kobiety.

10. Powinny powstać systemowe rozwiązania zapobiegające dyskryminacji młodych kobiet na rynku pracy, jak np. wprowadzenie urlopu rodzicielskiego, który przysługiwałby w połowie kobiecie, a w połowie mężczyźnie. Nie wykorzystany urlop przepadałby, nie mógłby natomiast zostać przepisany na współmałżonka. Pracodawca ponoszący takie samo “ryzyko” przy zatrudnianiu kobiety jak i mężczyzny nie kierowałby się w takim stopniu kategorią płci lecz kompetencji.

11. Przypadki dyskryminowania na rynku pracy, mobbingu czy uderzania w godność kobiet  poprzez niestosowne, motywowane uprzedzeniami, zachowania w miejscu pracy powinny spotykać się każdorazowo ze zdecydowanym oporem tak samej poszkodowanej jak i współpracowników oraz odpowiednimi działaniami dyscyplinarnymi. Nie da się tego osiągnąć bez całkowitej restytucji kultury pracy.

12. Niedocenienie roli kobiet pracujących w domu jest poważnym problemem uderzającym w naszą pozycję społeczną i jest celowym umniejszaniem roli części kobiet w funkcjonowaniu narodu. Zajmowanie się domem przez kobietę jest niezwykle wymagającą, przez to wymagającą specjalnego szacunku, pracą na pełen etat.

13. Należy rozważyć możliwość wprowadzenia, w miejsce obecnego programu 500+, wynagrodzenia dla osób pracujących w domach. Byłby to nie tylko krok w stronę poprawy położenia materialnego danej osoby ale również zwiększenia wagi prowadzonej pracy. Choćby częściowe uniezależnienie finansowe pozwala skutecznie przeciwdziałać przemocy ekonomicznej.

14. Niezbędne jest odprowadzanie składek emerytalnych przez państwo za osoby zajmujące się wychowywaniem dzieci. Osoba poświęcająca swoje życie zawodowe, czas i energie na wychowywanie potomstwa nie może pozostać bez emerytury.

15. Problemem hamującym zawodową aktywność kobiet, jak i decydowanie się na macierzyństwo w coraz późniejszym wieku jest niedobór miejsc w żłobkach i przedszkolach. Bardzo dobrym wyjściem są przedszkola i żłobki w pobliżu ośrodków akademickich, może to w konsekwencji przyspieszyć decyzje młodych kobiet o macierzyństwie.  Państwo musi zapewnić każdemu dziecku na równych warunkach bezpłatną i kompleksową edukację. Pamiętajmy jednak, że instytucje państwowe nie mogą zastąpić rodziny dlatego trzeba dążyć do skrócenia tygodnia pracy żeby rodzice mieli czas poświęcić się rodzinie.

16. Haniebną jest sytuacja, w której rodzic uchyla się od nałożonego przez sąd obowiązku alimentacyjnego. Bezradność państwa i skala problemu nie tylko szkodzi samym zainteresowanym ale również rozkłada zaufanie obywateli do praworządności państwa.  Oszukiwanie własnych dzieci powinno wiązać się z głębokim potępieniem w sferze etycznej.

 

 

17. Jako kobiety, w sposób szczególny, sprzeciwiamy się masowej imigracji. Stwarza ona bowiem dodatkowe zagrożenie dla naszego bezpieczeństwa. Nie wierzymy w rysowaną przez lewicę błogą wizję społeczeństwa multikulturowego. Postulujemy zachowanie obecnego, monoetnicznego kształtu społeczeństwa.

18. Za szkodliwe należy uznać wzorce kobiecości promowane przez popkulturę. Jest ona źródłem przedmiotowego traktowania kobiet, powielania szkodliwych stereotypów i fałszowania obrazu kobiecego piękna. Kobieta sprowadzana jest w kulturze popularnej wyłącznie do fizycznej atrakcyjności. Kreowanie wytworzonych przez chirurgów plastycznych i programy graficzne ideałów piękna prowadzi do wielu destrukcyjnych zachowań kobiet i prowadzi do chorób takich jak depresja czy anoreksja. Należy przywrócić właściwe znaczenie kobiecości i skończyć z fałszowaniem naszego wizerunku.

19. Kobiety poprzez większe zaangażowanie w sprawach społecznych i politycznych są w stanie same sobie zapewnić dostateczną partycypację zarówno we władzach centalnych jak i samorządowych. Swoje stanowisko kobieta ma zawdzięczać wyłącznie własnym predyspozycjom i wytrwałości w dążeniu do celu, a nie prawodawstwu.

20. Pornografia jest przyczyną dehumanizowania kobiet, uzależnień i niszczenia więzi rodzinnych, dlatego należy podjąć odpowiednie środki do walki z jej rozprzestrzenianiem. Należy podjąć dwutorową walkę z jednej strony zapobiegając trafianiu do odbiorców nieodpowiednich treści, z drugiej poprzez edukację zaszczepić w młodych ludziach szacunek do drugiej osoby i zdrowe podejście do własnej seksualności.

21. Osoby korzystające z prostytucji powinny być poddane ostracyzmowi społecznemu. Należy je postrzegać jako osoby wykorzystujące skrajnie trudne położenie drugiej osoby i czerpiące z tego satysfakcje. Zamiast nieść im pomoc, niosą tylko ból i upokorzenie. Co  więcej są współwinne procederowi handlu ludźmi.

22. Handel ludźmi nie jest wyimaginowanym zjawiskiem z zamierzchłej przeszłości, obcym naszej szerokości geograficznej. Również dziś nasi rodacy padają jego ofiarami. Naszym zadaniem jest upowszechnianie wiedzy z zakresu bezpieczeństwa pracy za granicą, a także bezpiecznego podróżowania.

23. Należy zwiększyć kary dla osób dopuszczających się przestępstw na tle seksualnym i uwrażliwić opinię publiczną, a w szczególności organy ścigania, na temat dramatu tych osób. Niedopuszczalne jest obwinianie ofiary za dopuszczone się na niej przestępstwo ani szukania czynników łagodzących dla przestępcy. Nic nie jest środkiem zmniejszającym wagę przestępstwa ani ubiór ofiary, ani relacje w jakich pozostawała ze sprawcą.

24. Należy położyć nacisk na dowartościowanie i dofinansowanie kobiecego sportu zawodowego, w tym sprawnego systemu szkoleń. Przynieść to może rezultaty nie tylko w postaci poprawy jakości kobiecego sportu zawodowego ale również w postaci promocji aktywności fizycznej i zdrowego trybu życia wśród kobiet.

25. Należy położyć szczególny nacisk na popularyzowanie postaci zasłużonych Polek w historii, których zdecydowanie nie brakuje. Niedowartościowanie roli kobiet w historii jest poważnym problemem z którym musimy się zmierzyć. 

26.  Popularyzowanie profilaktyki przewlekłych chorób kobiet, ze szczególnym uwzględnieniem raka piersi i raka szyjki macicy jako chorób typowo kobiecych jest zadaniem każdej zaangażowanej społecznie aktywistki. Należy wykorzystywać wszelkie dostępne kanały informacji aby zachęcić do wykonywania regularnych badań. Większa świadomość zagrożenia i wczesna diagnoza może uratować życie wielu z nas.

27. Aktywizacja zawodowa i społeczna starszych kobiet, przeciwdziałanie ich dyskryminacji na rynku pracy jest istotnym zagadnieniem z którym musimy się zmierzyć.

 

 

28. Należy rozwijać program badań prenatalnych, które pomagają odpowiednio szybko reagować na wady genetyczne płodu.

29.  Przyjście dziecka na świat jako moment przełomowy powinno być całkowicie podporządkowane zdrowiu i życiu zarówno matki jak i dziecka. Nie może być w takich chwilach miejsca na dzielenie pacjentek na lepsze i gorsze – skala rozwoju komercyjnego położnictwa jest zatrważająca. Kobiety muszę mieć bezpłatny dostęp do znieczulenia w trakcie porodu jak i w razie jakichkolwiek komplikacji dostęp do zabiegu cesarskiego cięcia, bez względu na osobiste przekonania danego lekarza. Życie i zdrowie matki i dziecka są ważniejsze niż sposób w jaki dziecko przyjdzie na świat.

30.  Należy zapewnić odpowiednią opiekę kobiet w trakcie połogu. Szczególnie w przypadku kobiet, których poród zakończył się tragedią utraty dziecka. Uważamy, że należy uwrażliwić społeczeństwo na krzywdę kobiet, które straciły swoje potomstwo i szanować ich wrażliwość nie dopuszczając do pojawienia się w przestrzeni szpitala drastycznych treści. Przede wszystkim potrzebna jest bezpłatna opieka psychologiczna, ale również wsparcie najbliższych osób czy odpowiednich stowarzyszeń. Należy również zachować prawo do godnego pochówku po poronieniu w każdym okresie życia płodowego.

31. Należy zapewnić młodemu pokoleniu zdrową i rzetelną edukację seksualną. Dziś seksualność mimo wszechobecności w popkulturze wciąż traktowana przez szkolnictwo jako temat tabu, szczególnie gdy mówimy o kobiecej seksualności. Rzetelna edukacja o budowie i funkcjonowaniu ludzkiego ciała w kontekście płciowym, antykoncepcji i związanych z nią zagrożeniach, duchowym wymiarze i znaczeniu stosunków płciowych oraz o nieodłącznej odpowiedzialności, która zawsze powinna iść w parze z podejmowaniem decyzji o współżyciu.  Program powinien z jednej strony szanować dziecięcą wstydliwość, z drugiej przygotowywać do wejścia w dorosłość i oswajać pojawiające się popędy a nie je rozbudzać.

32. Należy podjąć walkę z podwójną moralnością, która dając mężczyzną taryfę ulgową podkopuje wzajemne relacje i ogólny poziom moralny społeczeństwa. Należy równając wzwyż ujednolicić standardy wprowadzać bardziej restrykcyjne normy dla całości społeczeństwa.

33. Pomyślność narodu tkwi w zdrowych, wielodzietnych rodzinach. Należy promować świadome macierzyństwo i wprowadzić do głównego dyskursu swoisty kult wielodzietności zarówno w warstwie kultury jak i prowadzonej polityki gospodarczej państwa. Musi on jednak łączyć się z poszanowaniem kobiecej autonomii w kwestii wyboru co do czasu i ilości posiadanego potomstwa. Należy również pamiętać, że istnieją kobiety niepowołane do macierzyństwa tak z przyczyn biologicznych, losowych jak i związanych z wybraną drogą rozwoju – fakt nie posiadania potomstwa nie odbiera im nic z kobiecości.

34. Należy szczególnie podkreślać rolę ojca w wychowaniu dziecka, a takży zdrowy podział obowiazków domowych tak żeby obydwie strony mogły się realizować zarówno na polu zawodowym, politycznym jak i osobowym.

35.  Przemoc domowa jest to zjawisko, któremu należy się całkowite potępienie w sferze moralnej oraz zdecydowane konsekwencje prawne. Należy zaostrzyć kodeks karny związany z przestępstwami w rodzinie. Przede wszystkim jednak nagłaśniać temat i wypracować odpowiednie środki pomocy dla ofiar przemocy domowej, które muszą objąć całą rodzinę.

 

Maria Pilarczyk

Adrianna Gąsiorek